Programación XLI MITCFC

A EDICIÓN CÓ(S)MICA

Entrada xa nos corenta, esta Mostra que vos fala, quixo botar a vista atrás para facer balance, reflexionar e sacar proveito do aprendido. Decateime do moito que se me quere e se me coida e de que, sen a vosa imprescindible axuda, non tivese impulsado tanta creatividade escénica e activismo cultural ao longo destas décadas. 

Lembrei aquel insólito encerro de 48 horas teatrais, cheo de accións e manifestacións escénicas continuadas, no que participáchedes tantísimas persoas da vila, do Morrazo e de toda Galicia, co único obxectivo de acadar un auditorio que non só me acollese a min senón, tamén, ao conxunto de artistas, compañías e colectivos teatrais que ían fabricar o mellor teatro posible e ofrecerllo ao público deste país. 

Sentín a honra de impulsar as primeiras xornadas e coproducións teatrais profesionais luso - galegas. A de ser a primeira e única Mostra de Galicia e do Estado que apostou pola igualdade e a paridade na escena e na cultura, moitos anos antes de que existisen as actuais leis. A de acoller o único Torneo de Dramaturxia de Galicia e a de coproducir espectáculos creados polos nosos profesionais.  E, moi especialmente, a honra de ser, dende hai décadas, a casa aberta e amiga de persoas con diversidade funcional para que amosen o seu traballo teatral. 

E é aí a onde imos dirixir o foco este ano, á INCLUSIÓN, á tan sobada e (mal)utilizada palabra coa se nos enche a boca a boa parte da sociedade, persoas cultas, demócratas, progresistas, profesionais, traballadoras e, ás administracións públicas, tamén. Mais decateime de que estamos lonxe de aprehender o seu significado, xa que somos nós,  a sociedade ´sen discapacidade` aparente, a que non sabe comunicarse coas persoas que teñen algún problema funcional, a que ten que facer por ENTENDER e INCLUIR(SE) neses mundos que existen alén dos propios ‘escenarios’, lémbrovos que calquera pode adquirir unha discapacidade. Porén, os gobernos e as administracións públicas teñen a obriga de impulsar políticas inclusivas e orzamentadas para que estas persoas, que tamén son cidadanía, gocen dunha vida digna, saudable, cómoda e feliz. 

De resultas deste balance, xorde un compromiso maior en programar espectáculos, obradoiros e xornadas que afonden na importancia do teatro e a pedagoxía teatral como ferramentas de axuda ás persoas con diversidade funcional para enfrontar as barreiras físicas, psicolóxicas, sonoras, laborais, sociais e arquitectónicas, esas que a nosa sociedade lles impón. 

Non quero rematar sen agradecérlle á autora do cartel que me viste nesta 41 edición, Loreto Blanco Salgueiro, o agasallo de erguer o pano como a Mostra máis Có(s)mica, Diversa e Inclusiva da miña longa Historia. 

Benvidas! Benvidos! A festa do teatro está a piques de comezar!