A escritora, intérprete e realizadora de contacontos e actriz galega Paula Carballeira impartirá nesta XXXVII Mostra de Teatro Cómico e Festivo de Cangas o obradoiro 'Reinventar a tradición'. Esta actividade desenvolverase na sala de exposicións do Auditorio Municipal de Cangas os días 9 e 10 de xullo, en horario de 10 a 15 horas (10 horas lectivas). Os interesados en participar poderán inscribirse a partir das 10.00h do luns, 15 de xuño ata as 24.00h do domingo, 28 de xuño. O obradoiro ten un prezo de 20€ e haberá dispoñibles un total de 10 prazas. Para facer efectiva a inscrición é imprescindible enviar este formulario de inscrición, debidamente cuberto e sinalando no asunto: INSCRICIÓN OBRADOIRO, ao correo electrónico Este enderezo de correo está a ser protexido dos robots de correo lixo. Precisa activar o JavaScript para velo.

A XXXVII Mostra arrancará o vindeiro 9 de xullo e encherá de teatro, ilusión e risotadas a vila de Cangas ata o día 18. Serán nove xornadas onde, de maneira excepcional, o teatro feito en Galicia terá un maior protagonismo do habitual por mor das condicións extraordinarias do estado de alarma pola Covid-19. Aproximadamente o 80% dos espectáculos que se verán nesta MITCFC son de compañías galegas, “para favocecer o noso produto interior bruto cultural”, sinalou María Armesto, directora artística da Mostra. Sen embargo, na edición deste ano tamén haberá oco para ver espectáculos doutras comunidades españolas e internacionais.

A Asociación de Festivais das Artes Escénicas de Galicia (Afearte) acordaron facerlle chegar ás administracións unha serie de medidas que consideran de especial relevancia para estes tempos complexos e incertos que estamos a vivir con motivo da crise sanitaria da COVID-19.

Ouh! Fagamos unha arroutada colectiva, descontrolada, desacralizada, incemos os peitos de irreverencia, de rebelión, de gargalladas, de sensacións, abramos as cancelas da percepción, botemos o seu cadeado ao mar bravo e xeneroso que nos azouta transformando ese efecto en aloumiño, para que o engula e o deposite nas súas profundidades ignotas e transforme a súa materia en máis forza natural. Declarémonos insubmisas da ameaza dos urcos encadeados con gravatas de seda que cuspe o mar embravecido e que presiden a falsidade e intentan reducirnos a cinzas, que asexan máis aló das bambolinas como predadores, agardando que caiamos na trampa dun falso medo que intentan inocular con xiringas invisíbeis de agullas penetrantes e aloumiños que subministran con gadoupas envoltas en luvas de lá mariñá, que non atopan acomodo nas butacas ao estaren nun patio, xa que prefiren un salón engraxado de opulencia, a quen o palco lles parece un cubículo incómodo no que se retorcen como bechas velenosas e o galiñeiro pouco menos que unha latrina. Subxuguémonos a esta terapia liberadora e libertaria. As táboas, para as que non importa a materia da que están feitas, trasládannos ao espazo, ao tempo, á dimensión que desexemos, que os mecanismos sensoriais, que o corpo na súa fisioloxía orgánica e metafísica, precise.